Author(s): Monika Bulas | Filip Pierlejewski | Wojciech Młynarski
Journal: Przegląd Pediatryczny
ISSN 0137-723X
Volume: 39;
Issue: 1;
Start page: 57;
Date: 2009;
VIEW PDF
DOWNLOAD PDF
Original page
Keywords: glikokortykosteroidooporność | receptor glikokortykosteroidowy | choroby limfoproliferacyjne
ABSTRACT
Glikokortykosteroidooporność, czyli brak wrażliwości tkanek na steroidy, może występować jako postać wrodzona uogólniona oraz wtórna, spowodowana patologicznym stanem tkanek. W leczeniu chorób limfoproliferacyjnych steroidooporność jest bardzo ważnym czynnikiem prognostycznym. Odpowiedź na leczenie może wiązać się z prawidłową funkcją receptora steroidowego kodowanego przez gen NR3C1. Obserwowany efekt terapeutyczny może zależeć od całkowitej ilości receptora w komórce, jak i występowania różnych izoform receptora o większej lub mniejszej zdolności do aktywacji transkrypcji, czy modyfikacji potran-skrypcyjnych. Prawdopodobnie nie są to wszystkie oddziałujące czynniki. Ważne jest dokładne poznanie występujących między nimi zależności, by w przyszłości móc zoptymalizować leczenie pacjentów z chorobami limfoproliferacyjnymi.
Journal: Przegląd Pediatryczny
ISSN 0137-723X
Volume: 39;
Issue: 1;
Start page: 57;
Date: 2009;
VIEW PDF


Keywords: glikokortykosteroidooporność | receptor glikokortykosteroidowy | choroby limfoproliferacyjne
ABSTRACT
Glikokortykosteroidooporność, czyli brak wrażliwości tkanek na steroidy, może występować jako postać wrodzona uogólniona oraz wtórna, spowodowana patologicznym stanem tkanek. W leczeniu chorób limfoproliferacyjnych steroidooporność jest bardzo ważnym czynnikiem prognostycznym. Odpowiedź na leczenie może wiązać się z prawidłową funkcją receptora steroidowego kodowanego przez gen NR3C1. Obserwowany efekt terapeutyczny może zależeć od całkowitej ilości receptora w komórce, jak i występowania różnych izoform receptora o większej lub mniejszej zdolności do aktywacji transkrypcji, czy modyfikacji potran-skrypcyjnych. Prawdopodobnie nie są to wszystkie oddziałujące czynniki. Ważne jest dokładne poznanie występujących między nimi zależności, by w przyszłości móc zoptymalizować leczenie pacjentów z chorobami limfoproliferacyjnymi.