Author(s): Katarzyna Haładaj | Katarzyna Kulińska-Szukalska | Ewa Rychłowska | Joanna Golec | Danuta Chlebna-Sokół
Journal: Przegląd Pediatryczny
ISSN 0137-723X
Volume: 39;
Issue: 2;
Start page: 105;
Date: 2009;
VIEW PDF
DOWNLOAD PDF 
Original page
Keywords: choroby przewlekłe | dzieci | wydolność wysiłkowa
ABSTRACT
Wprowadzenie: Jednym z najważniejszych wykładników rozwoju biologicznego oraz stanu zdrowia dziecka jest wydolność wysiłkowa. Poziom wydolności kształtuje się głównie w okresach dzieciństwa i młodzieńczym. Wszystkie negatywnie oddziałujące w tych fazach rozwoju czynniki, w tym choroby przewlekłe, mają zdecydowanie niekorzystny wpływ na ostateczny poziom wydolności także i przez dodatkowe, długotrwałe ograniczenie aktywności ruchowej, w tym także aktywności spontanicznej. Celem pracy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, jaki rodzaj przewlekłego zaburzenia w stanie zdrowia wpływa na obniżenie wydolności wysiłkowej dziecka. Materiał i metody: Badaniami objęto 218 dzieci w wieku od 9 do 15 lat. Wśród nich u 40 rozpoznano otyłość, u 35 — osteopenię lub osteoporozę, 26 dzieci chorowało na astmę oskrzelową, a u 17 dzieci stwierdzono wady postawy. Zbadano także 100-osobową grupę dzieci zdrowych w tym samym wieku ze szkół podstawowych. Poziom wydolności wysiłkowej oceniano podczas testu na bieżni ruchomej według protokołu Bruce'a. Bezpośrednio oznaczano maksymalne pochłanianie tlenu - VO2max wyrażone w ml/kg m.c./min oraz zmierzono czas trwania wysiłku. Spośród parametrów biochemicznych w surowicy krwi oceniano pH krwi i stężenie kwasu mlekowego przed wysiłkiem oraz 1 minutę i 3 minuty po wysiłku w czasie restytucji. Metodą wywiadów bezpośrednich od dzieci przeprowadzono także badania ankietowe, które dotyczyły czasu aktywności. Wyniki: Poziom wydolności wysiłkowej dzieci przewlekle chorych, oceniany VO2max, był istotnie niższy w porównaniu do dzieci zdrowych. Najniższy charakteryzował dzieci otyłe, najwyższy - chorujące na astmę oskrzelową. Stwierdzono także, że zarówno wśród dzieci przewlekle chorych jak i zdrowych przeważał mały stopień aktywności fizycznej. Najmniej aktywne były dzieci otyłe. Wnioski: 1. Dzieci chore przewlekle osiągnęły istotnie niższe poziomy wydolności w odniesieniu do grupy porównawczej. 2. Spośród dzieci chorych przewlekle najniższą wydolnością wysiłkową charakteryzowały się dzieci z otyłością, a najwyższą — dzieci chorujące na astmę oskrzelową. 3. Wydolność wysiłkowa dzieci zdrowych jest niższa w porównaniu do badań sprzed kilkunastu lat.
Journal: Przegląd Pediatryczny
ISSN 0137-723X
Volume: 39;
Issue: 2;
Start page: 105;
Date: 2009;
VIEW PDF
DOWNLOAD PDF Original pageKeywords: choroby przewlekłe | dzieci | wydolność wysiłkowa
ABSTRACT
Wprowadzenie: Jednym z najważniejszych wykładników rozwoju biologicznego oraz stanu zdrowia dziecka jest wydolność wysiłkowa. Poziom wydolności kształtuje się głównie w okresach dzieciństwa i młodzieńczym. Wszystkie negatywnie oddziałujące w tych fazach rozwoju czynniki, w tym choroby przewlekłe, mają zdecydowanie niekorzystny wpływ na ostateczny poziom wydolności także i przez dodatkowe, długotrwałe ograniczenie aktywności ruchowej, w tym także aktywności spontanicznej. Celem pracy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie, jaki rodzaj przewlekłego zaburzenia w stanie zdrowia wpływa na obniżenie wydolności wysiłkowej dziecka. Materiał i metody: Badaniami objęto 218 dzieci w wieku od 9 do 15 lat. Wśród nich u 40 rozpoznano otyłość, u 35 — osteopenię lub osteoporozę, 26 dzieci chorowało na astmę oskrzelową, a u 17 dzieci stwierdzono wady postawy. Zbadano także 100-osobową grupę dzieci zdrowych w tym samym wieku ze szkół podstawowych. Poziom wydolności wysiłkowej oceniano podczas testu na bieżni ruchomej według protokołu Bruce'a. Bezpośrednio oznaczano maksymalne pochłanianie tlenu - VO2max wyrażone w ml/kg m.c./min oraz zmierzono czas trwania wysiłku. Spośród parametrów biochemicznych w surowicy krwi oceniano pH krwi i stężenie kwasu mlekowego przed wysiłkiem oraz 1 minutę i 3 minuty po wysiłku w czasie restytucji. Metodą wywiadów bezpośrednich od dzieci przeprowadzono także badania ankietowe, które dotyczyły czasu aktywności. Wyniki: Poziom wydolności wysiłkowej dzieci przewlekle chorych, oceniany VO2max, był istotnie niższy w porównaniu do dzieci zdrowych. Najniższy charakteryzował dzieci otyłe, najwyższy - chorujące na astmę oskrzelową. Stwierdzono także, że zarówno wśród dzieci przewlekle chorych jak i zdrowych przeważał mały stopień aktywności fizycznej. Najmniej aktywne były dzieci otyłe. Wnioski: 1. Dzieci chore przewlekle osiągnęły istotnie niższe poziomy wydolności w odniesieniu do grupy porównawczej. 2. Spośród dzieci chorych przewlekle najniższą wydolnością wysiłkową charakteryzowały się dzieci z otyłością, a najwyższą — dzieci chorujące na astmę oskrzelową. 3. Wydolność wysiłkowa dzieci zdrowych jest niższa w porównaniu do badań sprzed kilkunastu lat.