Author(s): Grzegorz Olczyk | Joanna Ulańska | Adam Dziki
Journal: Polish Gastroenterology
ISSN 1232-9886
Volume: 5;
Issue: 6;
Start page: 573;
Date: 1998;
VIEW PDF
DOWNLOAD PDF 
Original page
Keywords: torbiele dróg żółciowych
ABSTRACT
Torbielowatość dróg żółciowych jest rzadko występującym schorzeniem o nie do końca poznanej etiologii. Uważa się, że dużą rolę odgrywa istnienie nieprawidłowego połączenia trzustkowo-żółciowego. Występowanie torbielowatości częstowiąże się z powikłaniami, takimi jak: nowotwór dróg żółciowych, żółtaczka, kamica żółciowa, zapalenie trzustki i dróg żółciowych, żółciowa marskość i ropnie wątroby oraz pęknięcie torbieli. Przedstawiono przypadek 60-letniego mężczyzny z 10-letnim wywiademnawracających okresów bólów w prawym podżebrzu, wymiotów, żółtaczki i rozpoznaną przed 4 laty kamicą pęcherzyka żółciowego. Stwierdzono nieznaczne podwyższenie poziomu bilirubiny, aminotransferaz i fosfatazy zasadowej. U pacjenta rozpoznanoponadto cukrzycę. Podczas badania USG uwidoczniono wydłużony, pozaginany i poszerzony pżw ze złogami, cechycholestazy wewnątrzwątrobowej i erobilię. U pacjenta rozpoznano torbielowatość dróg żółciowych typu IVa. Dokonano wycięcia wielokomorowej torbieli pżw, która zawierała duży złóg, i wykonano zespolenie przewodowo-dwunastnicze. Przebieg pooperacyjnybył niepowikłany. Głównymi objawami torbielowatości są: niespecyficzne bóle w prawym podżebrzu, żółtaczka, opór w jamie brzusznej, gorączka, ogólne złe samopoczucie, utrata masy ciała oraz wymioty. W diagnostyce torbielowatości stosuje się: badanie USG, TK z jednoczesną dożylną cholangiografią, ERCP i PTC, scyntygrafię z użyciem HIDA oraz sonografię dopplerowską. W przeszłości za najlepszą metodę leczenia torbielowatości uważano drenaż. Ze względu na ryzyko powikłań, a zwłaszczarozwoju nowotworu dróg żółciowych, u chorych z torbielowatością typu I, II i III leczeniem z wyboru jest obecnie wycięcietorbieli z hepaticojejunostomią według metody Roux-en-Y. Nie zaleca się pozostawiania torbieli z drenażem wewnętrznym do dwunastnicy lub jelita czczego. Drenaż zewnętrzny jest stosowany ze szczególnych wskazań. W przypadku torbielowatości typuIII, ze względu na niskie ryzyko wystąpienia nowotworu, właściwym postępowaniem może być papillotomia endoskopowa. W przypadku torbielowatości typu V, gdy zmiany są zaawansowane, wskazane jest wycięcie płata wątroby lub jej przeszczep.
Journal: Polish Gastroenterology
ISSN 1232-9886
Volume: 5;
Issue: 6;
Start page: 573;
Date: 1998;
VIEW PDF
DOWNLOAD PDF Original pageKeywords: torbiele dróg żółciowych
ABSTRACT
Torbielowatość dróg żółciowych jest rzadko występującym schorzeniem o nie do końca poznanej etiologii. Uważa się, że dużą rolę odgrywa istnienie nieprawidłowego połączenia trzustkowo-żółciowego. Występowanie torbielowatości częstowiąże się z powikłaniami, takimi jak: nowotwór dróg żółciowych, żółtaczka, kamica żółciowa, zapalenie trzustki i dróg żółciowych, żółciowa marskość i ropnie wątroby oraz pęknięcie torbieli. Przedstawiono przypadek 60-letniego mężczyzny z 10-letnim wywiademnawracających okresów bólów w prawym podżebrzu, wymiotów, żółtaczki i rozpoznaną przed 4 laty kamicą pęcherzyka żółciowego. Stwierdzono nieznaczne podwyższenie poziomu bilirubiny, aminotransferaz i fosfatazy zasadowej. U pacjenta rozpoznanoponadto cukrzycę. Podczas badania USG uwidoczniono wydłużony, pozaginany i poszerzony pżw ze złogami, cechycholestazy wewnątrzwątrobowej i erobilię. U pacjenta rozpoznano torbielowatość dróg żółciowych typu IVa. Dokonano wycięcia wielokomorowej torbieli pżw, która zawierała duży złóg, i wykonano zespolenie przewodowo-dwunastnicze. Przebieg pooperacyjnybył niepowikłany. Głównymi objawami torbielowatości są: niespecyficzne bóle w prawym podżebrzu, żółtaczka, opór w jamie brzusznej, gorączka, ogólne złe samopoczucie, utrata masy ciała oraz wymioty. W diagnostyce torbielowatości stosuje się: badanie USG, TK z jednoczesną dożylną cholangiografią, ERCP i PTC, scyntygrafię z użyciem HIDA oraz sonografię dopplerowską. W przeszłości za najlepszą metodę leczenia torbielowatości uważano drenaż. Ze względu na ryzyko powikłań, a zwłaszczarozwoju nowotworu dróg żółciowych, u chorych z torbielowatością typu I, II i III leczeniem z wyboru jest obecnie wycięcietorbieli z hepaticojejunostomią według metody Roux-en-Y. Nie zaleca się pozostawiania torbieli z drenażem wewnętrznym do dwunastnicy lub jelita czczego. Drenaż zewnętrzny jest stosowany ze szczególnych wskazań. W przypadku torbielowatości typuIII, ze względu na niskie ryzyko wystąpienia nowotworu, właściwym postępowaniem może być papillotomia endoskopowa. W przypadku torbielowatości typu V, gdy zmiany są zaawansowane, wskazane jest wycięcie płata wątroby lub jej przeszczep.
